پل بُروكا، دانشمند فرانسوي، در 28 ژوئن 1824م در فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي وارد دانشگاه شد و در رشته پزشكي فارغ التحصيل گرديد و آن‏گاه به جراحي اشتغال ورزيد. بروكا هم‏زمان به امور تحقيقاتي و مطالعاتي پرداخت تا اين‏كه براي اولين بار، براي درمان يك دُمَل مغزي، با استفاده از مته و ارّه جراحي، كاسه سر انسان را سوراخ كرد. بروكا در سال 1861م، تحقيقات خود را بر روي جمجمه مردگان انجام داد و به كشفيات مهمي در اين باره پي برد. بروكا به اين نتيجه دست يافت كه مركز تكلمْ در نيمكره چپ مغز است و هر ضايعه‏اي كه بر اين قسمت از مُخ وارد آيد، موجب ناتواني در حرف زدن خواهد شد. بدين‏ترتيب براي اولين بار، ارتباط ميان يكي از استعدادهاي جسمي، با نقطه كنترل آن در مغز به طور واضح و مسلّم آشكار گرديد. بروكا در كنار اين تحقيقات، به مسائل مربوط به مردم‏شناسي نيز مي‏پرداخت و با ابتكار فن جمجمه‏شناسي، ارتباطي بين طب و جامعه‏شناسي به وجود آورد. اطلاعات و تحقيقات بروكا در زمينه جمجمه، در عصر خود، بيش از هر دانشمند ديگري بود و لاجرم مي‏توان به خوبي از اين اطلاعات براي مردم‏شناسي علمي استفاده كرد. او هم‏چنين به اسباب‏هاي تازه‏اي براي اندازه‏گيري‏هاي مربوط به جمجمه‏سنجي دست يافت. بروكا در زمان حيات خويش، از نظريات چارلز داروين، طبيعي‏دان انگليسي درباره نظريه تكاملْ، دفاع و حمايت كرد و با ارائه آثار و انديشه‏هاي خود، موجب توسعه نظريه تحول و تكامل شد. پل بروكا سرانجام در هشتم ژوئيه 1880م در 56 سالگي درگذشت.